Wolven gaven ons eten in Noorwegen

De bushcraft initiatie is een programma waarbij kennis wordt gemaakt met bushcraft, wildkamperen, gebruik van en kennis verwerven van diverse materialen, eventueel vissen en dat alles tijdens een korte trektocht. In het natuurgebied Nordmarka te Noorwegen werd dit programma ten uitvoer bracht en van te voren had ik nooit kunnen dromen dat deze tocht zo bijzonder zou verlopen!

Al vroeg op de eerste dag kwamen we in het gebied aan. De stafkaarten en kompassen werden uitgedeeld en nadat de rugzak goed was afgesteld en na een korte kennismaking trokken we het heuvelachtige gebied in. Grove den, berk, fijnspar, lijsterbes, blauwe bosbes met af en toe wat varens domineerden het natuurgebied samen met de vele meren en stroompjes. We liepen constant tussen het groen en pas aangekomen op een kale rots of bij een meer genoten we van indrukwekkende vergezichten. Al snel werd over drinkwater verteld en aan het eind van de dag op een prachtige plekje aan het meer een instructie met demonstratie van het maken van het noodzakelijke vuur voor koken, warmte, sfeer, maar ook om de vele vervelende muggen op afstand te houden. Als laatste werden de onderkomens opgezet en koos een enkeling ervoor om te vissen.

Dag twee begon met een uitgebreidde uitleg over materiaal, de voor- en nadelen van diverse onderkomens en het inpakken van de rugzak. Daarna werden alles ingepakt en trokken we verder het gebied in. Opnieuw werden we verrast door het steeds veranderende landschap. Onderweg gaf ik les over het weer, leerde ik staptechnieken aan en stonden we regelmatig stil bij diersporen om zo een goede basis over bushcraft mee te geven. Onderweg vonden we een elandkarkas wat bijna helemaal ontbonden was. Het stonk en het grote geraamte gaf een imposant uiterlijk. Waaraan het dier was gestorven werd niet duidelijk, maar naar mijn mening niet aan een natuurlijke dood wat ik kon zien aan de vele elandkeutels die op één grote hoop lagen nabij het karkas. Dit dier moet wel gigantisch geschrokken of angstig zijn geweest voordat het leven werd verlaten. Opnieuw eindigde de dag bij een fantastisch mooi plekje direct aan een meer.

De derde dag gingen we vroeg op pad op wederom een stralende dag. Ditmaal liet ik de oriëntatie en navigatie aan de groep over. We hadden dit inmiddels al twee dagen behandeld en met vertrouwen in hun had ik mijn kaart weggestopt en liet ik mij leiden. Toch wierp ik af en toe een blik over een schouder voor controle wat achteraf niet nodig bleek. De enige opdracht voor vandaag was om vroeg op de volgende bivaklocatie te arriveren zodat een ieder daar een uitgebreidde bushcraft activiteit kon uitvoeren. Dit plan werd echter vertraagd omdat we een dood schaap vonden. Het was duidelijk te zien dat deze bij de nek gedood was, vervolgens de huid half afgestroopt en daarna de maag naar buiten getrokken. Duidelijk het werk van wolven! Doden van meerdere schapen, niet uit noodzaak, maar door instinct gedreven, veel vlees laten liggen, maar wel voor de pens gaan. Ik schat dat dit anderhalve dag geleden was voorgevallen en na het uitvoerig bekeken te hebben besloten we verder te gaan. Maar niet veel later zagen we nog drie dode schapen liggen. Een ooi (vrouwtje) met twee lammetjes dicht bij elkaar waarbij dezelfde verwondingen te zien waren. Bij één lammetje was echter de helft van het lichaam opgegeten. De schapen waren echter zo intact dat ik besloot om van de ooi een poot met bout af te snijden. Ik ervaarde dit als een zeer bijzonder moment want als jager-verzamelaar zouden we dit ook gedaan hebben! Een oergevoel kwam omhoog en ik genoot van het feit dat we hiervan zouden smullen. Eenmaal op onze bivak aangekomen werden de onderkomens, te weten, drie tarpen van twee met bivakzak en één met hangmat en een tent opgezet. Daarna ging een ieder met zijn bushcraftactiviteit aan de gang. Kruiden werden verzameld en een rooster en een vuurboog gemaakt. Nadat de groep compleet was werd het tijd om mooie stukken vlees van de poot en bout af te snijden. Acht stukken vlees kwam hieruit wat ervoor zorgde dat een ieder een lekker stuk vlees had. Op de barbeque, goed verhitten maar niet te lang zodat het vlees nog mals zou blijven. Het resultaat was bovenverwachting heerlijk! Laat in de avond maar voldaan kroop ik mijn slaapzak in.

's Avonds was het al begonnen met regenen en de volgende dag was het niet anders. De bekers die onder de drups tonden gevuld met regenwater gaf meteen lekker drinken, maar het had echter ook nadelen. Het was voor de groep moeilijk om een vuur aan te krijgen. Ik zou mij na het allereerste vuurtje niet meer bemoeien met het kampvuur en dat deed ik nu nog steeds. Maar complimenten aan de groep, want het lukte ze een goed vuur te maken! Meteen een wijze les voor de volgende keer; toch maar naar de instructeur luisteren en droog tondelmateriaal en wat brandhout de dag vooraf apart en droog houden. Nu volgende nog slechts een laatste keer de rugzak bepakken, het gebied uitlopen en terug naar het vliegveld voor de reis naar huis.

Ik heb zeer genoten van deze tocht gezien het fijne gezelschap, het mooie land met energierijke natuur die zich nooit laat voorspellen, want normaal gesproken komen hier geen wolven voor en hadden wij het geluk om in deze korte periode het gebied met ze gedeeld te hebben en van de manier van leven wat bushcraft wordt genoemd!