Veel sneeuw tijdens winterkamperen Noorwegen

Dit programma stond eigenlijk gepland om in het Duitse Sauerland tot uitvoering te brengen, maar aangezien twee weken voor aanvangsdata geen vlokje sneeuw op ons bivakterrein lag, besloot ik om met een ander plan te komen. 

Aangezien ik sneeuw had beloofd tijdens dit bushcraft programma en een aantal deelnemers zich juist voor kou en sneeuw hadden ingeschreven voelde ik mij wel verplicht om tot een alternatief te komen. Van de drie opties die ik voorstelde, kozen de meesten tot mijn verbazing om het winterweekend in Noorwegen te laten plaatsvinden. Met de voorgestelde meerprijs zou ik er zelf niets aan verdienen, maar het was voor mij meteen een generale repetitie voor volgend jaar en dat was mij wel wat waard.

Ik arriveerde in Noorwegen een dag eerder dan de groep. Met een gehuurde auto had ik zo genoeg tijd om de locatie, die ik reeds in gedachten had, te bekijken en om overige voorbereidingen te treffen zoals eten inslaan, de tipitent opzetten en een begin te maken van mijn quinzhee. Eerst mijn hotel tijdens een heerlijke sneeuwbui zien te vinden en dan met gordijnen open al starend naar de sneeuw en bomen in slaap vallen. De volgende dag, na een heerlijk Noors ontbijtje, was het tijd om op pad te gaan. Iedere keer als ik mij in Noorwegen begeef besef ik maar weer hoe fantastisch dit land is en dat ik hier mijn oude dag makkelijk kan slijten. Prachtig hier!

Bivakkeren is het mooist op een locatie in de vrije natuur. En dat mag hier! Natuurlijk zijn er hier en daar wat regels, maar er is hier zoveel natuur dat een geschikte locatie vinden nooit een probleem is. De plek die ik voor ogen had was bij eerste oogopslag meteen dé locatie. Aan een meer, uitzicht op eilandjes en heuvels, veel bos, maar toch op een open plek waar de tipitent goed kan staan en wij als groep meerdere quinzhee's kunnen maken. Na alle voorbereidingen getroffen te hebben, trakteerde ik mezelf op een heerlijk bak thee en kon ik in alle rust het geplande weekend in mijn gedachten nog doorlopen. Eenmaal laat in de avond was het tijd om de groep van 7 personen van het vliegveld op te halen.

Na een hartelijk ontvangst stapten we in de auto's en reden we naar ons 'thuis'. En ja hoor....we waren nog geen 10 minuten onderweg en er stond al een giganstisch eland op nog geen 10 meter afstand van ons te grazen in de berm. Berkentwijgen, daar houden ze het gehele jaar van. Ik ben een paar jaar reisleider in Scandinavië geweest en wekelijks cq maandelijks verzorgde ik ook een elandsafari. Ik weet uit ervaring dat het niet makkelijk is om een eland te spotten, maar deze groep had dus veel geluk om er meteen één te zien. Of kwam het door Caroline? Een vriendin/fotografe die ik gevraagd had mee te gaan om foto's te maken. Zij is als deelneemster mee geweest tijdens een winter bushcraftweek in Zweden en een huttentocht in Noorwegen. Beide keren werden we getrakteerd op vele soorten herten waarvan één keer een vrouwtjes eland met twee pasgeboren kalveren. Prachtig!

Het was maar een klein stukje lopen om vanaf de auto's bij de tipitent te komen. Bij -4° stapten we deze grote tent in en gaf ik een korte rondleiding en een briefing betreft een aantal zaken. Vijf minuten later verliet ik de slaaptent, keek nog even op de thermometer en zag dat het +2° was geworden. Wat een enkeldoeks tent kan doen wanneer je er met een aantal personen in staat.

De volgende morgen moest er eerst vuur worden gemaakt zodat we ons ontbijt konden klaarmaken en warme drankjes tot ons konden nemen. Terwijl sneeuw werd omgesmolten in water nam een ieder een taak op zich om het kampement in te richten. Als vanzelf, met af en toe een aanwijzing, ontstond er een winterbivak die van alle gemakken voorzien was. Een stapel brandhout, twee pothouders, een zitbank van sneeuw met als isolatie sparrentakken tegen de kou erop, een zaagbankje.... Een groep met daadkracht! Altijd fijn om mee te werken! Na een laat ontbijt was het tijd om het meest tijdrovende, maar de o zo leuke quinhzee te bouwen. Met een toplaag poedersneeuw van ongeveer 30 à 40 cm beloofde het een flinke klus te worden. Scheppen, aanstampen, scheppen, aanstampen, scheppen.... Je begrijpt het al.... Toch houdt dit je lekker warm. Zelfs als je er uiteindelijk in ligt, want sneeuw is behalve goed bouwmateriaal ook een zeer goede isolator. Ik heb ooit met -32° in een quinzhee geslapen en binnen daalde de temaperatuur niet verder dan -7°. Lekker warm dus! Althans, als je het vergelijkt met buiten. Tot de late uurtjes werd er gebouwd en de resultaten mochten er zijn. Slechts een enkeling besloot een ander onderkomen te maken. Een sneeuwgreppel geisoleerd met sparrentakken dat vervolgens met sneeuw werd bedekt gaf een prachtig resultaat.

Caroline schoot de hele dag foto's en wanneer ze het koud kreeg begon ze te scheppen en maakte de hoop sneeuw die ik de dag ervoor gemaakt groter. Aan het einde van de dag lag er een berg sneeuw waar niets mee gedaan werd waardoor ik besloot om hier toch nog iets van te maken. Het resultaat was een soort badkuip met ingang waarover een tarp werd gelegd. Een snelle en simpele oplossing om toch de nacht beschut door te komen wat ik uiteraard gedaan heb.

De volgende dag, en tevens de laatste, werd gewijd aan een korte en beknopte uitleg over materiaal. Welke slaapzak kan je het beste gebruiken? Welk slaapmatje? Enzovoorts. Gevolgd door het inpakken van onze spullen en het inladen van de auto's. Daarna een natuurwandeling waarbij ik wat over de flora en fauna vertelde, een demonstratie gaf over de vuurkit in de winter (verschilt sterk van een zomers kitje) en zo kwamen nog wat andere zaken aan de orde. Na twee uurtjes was het tijd om te vertrekken uit dit geweldige landschap.

Wegens succes volgend jaar een lang weekend winterkamperen in Noorwegen! Toch zal ik het weekend in het Duitse Sauerland ook op de agenda laten staan, maar dan met kanttekening dat het een weekend zonder sneeuw kan zijn omdat deze periode schijnbaar toch niet sneeuwzeker is.

Mee willen doen aan dit programma? Ga dan naar winterbivakkeren.